Za pierwszego pobytu jezuitów w Starej Wsi (1821—1848) kult maryjny był propagowany dość skromnie. Należy wspomnieć odpust na uroczystość Wniebowzięcia NMP w 1835 roku, gdy sumę pontyfikalną celebrował biskup Michał Korczyński.

W kościele starowiejskim zaczęto odprawiać nabożeństwa majowe bardzo wcześnie, bo po 1840 roku. Od 1852 roku rozpoczyna się drugi pobyt jezuitów w Starej Wsi trwający do chwili obecnej. Druga połowa XIX wieku stanowi okres szczytowy w dziejach kultu Matki Boskiej Starowiejskiej. Założono wtedy m. in. bractwa:

Niepokalanego Serca Marii (1859), Św. Rodziny (1893) i Arcybractwo Różańca Świętego (1893). W 1892 roku powstała w Starej Wsi Kongregacja Mariańska dla ziemian, a w 1893 roku dla ziemianek.